Als ziel kiezen we onze ouders. We krijgen bij geboorte onze naam en we worden  ingeschreven in een gemeente, verbonden met een land. Met onze achternaam zijn we verbonden met onze voorouders, dit vormt  ons eerste basis.

Als Yolanda Ingrid Krul groeide ik in de jaren ‘60- ’70 op in Culver City, een buitenwijk van het warme Los Angeles, tot mijn 6e levensjaar, waarna mijn van oorsprong in Nederland geboren ouders besloten terug te gaan naar Nederland.

Wat een overgang!

Van teenslippers naar maillot,

Van grote achtertuin met zwembad, naar 6 hoog met inpandig balkon,

Van Disneyland naar de fabeltjeskrant

Een nieuwe basis werd gebouwd in een ander land. Een nieuwe omgeving, een nieuwe school en nieuwe vriendjes. De vakanties werden doorgebracht in de stacaravan van Oma in Bennekom.

Op een ochtend in de zomervakantie, ik was 9 of 10 jaar, gezellig zittend bij mijn vader, kreeg ik de vraag of ik wist wat adoptie was. Nu had ik dat “toevallig” laatst op het nieuws gehoord. Blijkbaar was dat ook een signaal geweest voor mijn ouders. Wat ik voelde aankomen werd bewaarheid, ik ben geadopteerd. Het enige wat ik kon zeggen was “ah geeft niet”. Die dag heb ik in een roes geleefd. Alles waar ik mijn identiteit  op had gebouwd, hoe jong dan ook, was weg.

Het leven bouwde weer verder op, van basisschool naar middelbare school en van daaruit de opleiding biotechnologie. Daar leerde ik op mijn 24^e levensjaar de man van mijn kinderen kennen.  Weer werd ik door de kosmos voorbereid. Hij was heel nieuwsgierig naar mijn biologische ouders en vroeg of ik geen behoefte had om ze te vinden, nee dat had ik niet.

Een week later ging de telefoon…..

Ik  nam op en hoorde een vrouw  aan de andere kant van de lijn met de mededeling dat zij mijn biologische moeder was.  Ik weet nog dat het zweet op mijn rug stond, golven van energie door mijn lijf golfden en dat mijn hart sneller ging kloppen, alsof mijn lichaam haar herkende. Ik had nooit beseft dat een bloedlijn zo sterk was. Mijn moeder was 15 toen ze mij kreeg. Ze heeft onder druk de adoptie papieren moeten tekenen en heeft mij toen de belofte gedaan dat ze me weer zou vinden. Ze heeft zich aan die belofte gehouden. Nog een ander schokkend bericht was dat ik nog een geboorte certificaat had met de naam van haar en mijn vader als ouders en een andere naam:

Dawn Amber Loyer

Vernoemd naar mijn biologische vader. Ik heb zo officieel  geheten totdat de adoptie rond was, dan wordt dit geboortecertificaat verzegeld en in een kluis gestopt. Ik groeide in deze biologische familie voor een tweede keer op, toch anders, want de verloren tijd kan je nooit meer inhalen. Ik was een volwassen vrouw van 24 die een partner had en een eigen leven aan het opbouwen was. Aan de andere kant als een pasgeborene nieuwsgierig en verlangend naar je moeder. Het is bijzonder hoe je dan teruggeworpen wordt in een kind stuk.

Waar zijn mijn wortels?

Wie ben ik?

Hoe heet ik?

Aan wie ben ik loyaal?

Welke naam zal ik dragen?

Langzamerhand kreeg alles een plek en kreeg ik twee kinderen.

De laatste keer dat mijn basis onder me weggeslagen werd was in december 2013. Ik kreeg  van de één op de andere dag te horen, dat wat ik toen zag als de liefde van mijn leven, vertrok. Binnen 2 weken was hij weg, alsof hij zichzelf teleporteerde in een nieuw gezin, mij en zijn eigen twee kinderen achterlatend. Ondanks goede financiële zorg was de basis in het gezin weggeslagen, er waren geen 4 hoekstenen meer, er ontstond chaos en een ieder ging in overlevingsstrategie.

Nu besef ik dat ik dit keer heb gewerkt aan een eigen basis met 4 peilers waar ik mijn eigen leven op kan bouwen. Los van familie van herkomst, ook mijn eigen kinderen loslatend. In het begin voelde het fragiel, maar steeds meer krijg ik het vertrouwen terug. In het begin voelde  het éénzaam, het bracht me terug naar het gevoel wat ik als baby heb gevoeld na de geboorte. Stil, liggend in een bed zonder moeder, hulpeloos, wachtend, niet wetend wanneer ik eten krijg of vastgehouden zal worden. Het heeft na mijn geboorte twee maanden geduurd voordat ik bij de ouders Krul ben geplaatst. Het zijn twee donkere maanden geweest, waarin de naam Dawn Amber Loyer is gestorven  en de naam Yolanda Ingrid Krul is geboren.

Ik ga nu met roepnaam  Yolanda door het leven maar elke naam die ik gekregen heb, heb ik geïntegreerd en een plek in mijn hart gegeven.  Een lang proces waarbij velen me in hebben bijgestaan. Het voelt nu heel aan, dat is meestal de kern van een probleem of klacht, welk stukje mist, of staat mij in de weg om heel te zijn. Ik heb het tot mijn missie gemaakt samen met jou de ontbrekende puzzelstukken te vinden en de belemmerende patronen te doorbreken, zodat er een basis in het hart komt. Vanuit die Hart en Ziel basis wordt je weer architect van jouw eigen leven.